develiğin hafızası

Mevsiminde Akdeniz’de ormana girince bir koku çarpar insanı. Eğer önünde ağaçtan ve taştan engeller varsa daha elle tutulur bir kokudur, değilse hafif mi hafif bir esinti olarak gelir yamacınıza. Develiği (Daphne sericae) bilmeyen arar kokunun kaynağını, belki bulur belki bulamaz, çiçeğine burnunu gömmedikçe. Aramak da güzeldir.

Seyrek de olsa 100 yaşını devirmiş kızılçamların eşlik ettiği maki örtüsünde çoğu kez aradığı güneşe kavuşamaz develik. Bir kırmız meşesi ve arsızca meşeye tırmanmış silcanın kuytusunda gölgelere arkadaşlık eder. Bu develik ise, çoğu sakininin toprak olmadığı için taşa gömüldüğü köy mezarlığının dibinde bitmiş, bulduğu açıklıkta içiyordu güneşi. Hep merak ederim mezarlık bitkilerinin anılarına insanların anıları da eklenir mi?

Sıyırcıkgiller ailesindendir develik. Türkiye’de 12 türü bulunuyor. Donlara dayanıklı, çok yıllık bir çalıdır. 11. yüzyıldan beri zehirli bitkiler olarak tanınıyorlar. Geleneksel tıpta kullanılan türleri olmasına rağmen dahili kullanımlardan kaçınılması gerekiyor.

Daphne türleri hakkında ayrıntılı bilgi için; http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/24/534/6629.pdf

Yukarıya kaydır