Antakya; sen misin?
1) Şehrin, babamın deyimiyle %70’i yokmuş artık. Önce can denir ama 13 yaşından beri çalışan babamın ve benzeri binlerce insanın emeği, tüm birikimi, sığınağı hiç oldu. Hem evi, hem...
bahçeyi de
Kendi yolumu çizmeye başladıktan sonrasını hesaba vurursak şehirde geçirdiğim hayata denk bir kırsal deneyimi biriktirmiş oldum. Başka şeyler yanında kırlar, dağlar, ovalar, nehirler, bitkiler, hayvanlar, tarım ve insan arasında...
kuşların kışı geldi
Her ne kadar insanın kışı gelmediyse de kuşların kışı geldi. Biri kalkıyor öteki konuyor sumağın başına. Son on dakika içinde pencereden görebildiğim sumağa iki ardıç kuşu, bir karatavuk, bir...
ısınmanın muhasebesi
Daha dünyaya gözlerini açalı 10-15 sene olmamış genç bir sedir ormanı içinde yürüyoruz. Sedir mantarı bakacağım ama ama hem ağaçlar genç olduğu, hem de bir kesim alanında bulunduğumuz için...
dağın ekmeği
Bazı ağaçları anlatmaya gücüm yetmiyor; bademi olduğu kadar kızılçamı da, sediri de. Oysa badem bu dağın ekmeği. Gündelik yaşama bitkilerden kurulu bir dünyayı iliştirebilmek, bir otun, ağacın üzerine saatlerce...
yoksulun çöpü
Cahillerin yani – çoğu kez ve belki de hep – yoksulların sağa sola attıkları bebek bezleri, plastik şişeler, torbalar, türlü çeşit cerahat olmasa, her birimiz henüz atanmış Dünyayı Kurtarma...
sulayan insan
Bir bahçeye davet edildik. Bahçenin suyu bir zamanlar tüm Silifke’nin içme suyu ihtiyacını karşılayan dereye çok yakınmış. Nüfus arttıkça su yetmemeye başlamış ve dere kendi haline bırakılmış. Unutulmuş bir...
zemberek
yaban domuzuna… Ne yalan söyleyeyim seninle karşılaşmaktan ürküyorum. Buraya ilk taşındığımızda, bir tapuyla mülkiyetimizin tescillendiği tüm toprak parçasını değil, sadece içinde yaşayacağımız kulübenin etrafını telle çevirmiştik. Senin varlığından haberdardık...
Su masalı (2. bölüm)
Susuzluğun ne demek olduğunu oturduğunuz yerden anlamanıza imkan yok. Eğer şehirde yaşıyorsanız ve “nezih” bir mahallede oturuyorsanız susuzluğa dayanabileceğiniz süre en fazla 2-3 saattir. Olmadı bir gündür. Hemen ilgili...
insanın parmağı
Bir çocuk bahçeyi gezelim diyor. Anaokuluna gidiyor ama okumayı çözmüş. Ben onu henüz dillenmediği zamanlarda tanıdım. Kendinden büyük şifanların arasında pırıl pırıl gözlerle bakıyordu dünyaya. Ağaçtan bir tane şeftali...
kıçında hiç bok olmayan ineği sağıyoruz ve biz
2010’da kırsala taşındığımda çevrem irili ufaklı çiftlikler ve geniş arazilerde çalışan kalıcı/mevsimlik tarım işçileriyle doluydu. Sebze-bostan işlerinde çalışan kadınlar molalarda yaptığımız sohbetlerde yoğun iş dönemlerinde günde 5-6 ağrı kesiciyle...
huğ ev
Bugüne kadar yazılmış her şeyin bizim hikayemizi anlattığını biliyoruz. Bu hikayenin geçtiği mekanı tanıyoruz. Piyasaları anlatan bir kitapta da, sıfırın bulunuşunu anlatan bir kitapta da, bir romanda da karşılaşabileceklerimiz...