Menengiç’i, Zahter’i, bildiğim öğrendiğim yenilebilir yaban bitkilerini anlatmak benim için bir ilişki kurma çağrısı, en çok. Tanımadığınız, sevmediğiniz, ilgilenmediğiniz, varlığından bile haberdar olmadığınız bir şeyi koruyamazsınız, varlığına değer veremezsiniz, göremezsiniz
Her bahar bir ot yazısı yazmak gelenekten oldu. Bir mi, ikiyi üçü bulduk bence. Geçen sene “Ot toplayabilir miyiz?” diye sormuş, burada yetişen yenilebilir otları zamanla tek tek tanıtacağıma söz
Kışın gelmeyen kış şimdi geldi. Bugün daha yüksek yerlere kar bile yağıyor olabilir. Henüz otlar ele gelmiyor. Ovaya ise bahar tüm rengiyle çöktü. Toprak, su, hava, düşen cemrelerini ağzında çeviriyor.
Eşitsizlik, sömürü, iklim krizi gibi filtrelere sahip olarak salgın sonrası dünyaya bakan hemen her kafadan benzer sesler çıkıyor. Karşılaşabileceğimiz olası felaketlerin provasını yapıyor gibiyiz. İmkanı olanlar evden çıkmıyor, uyarılara ve
Ormanda yürürken bir bitki görüyorum, henüz çiçeklerini açmış. Onu tanıdığım bir yerinden tutmaya çalışıyorum, goncalarından. Daha önce gördüğüm bir bitkiyi anımsatıyor. Görüp tanıdığım bir aileyi hatta; Turpgiller’i. Bilmece çözülüyor böylece.
Tübives’te, Yayla kekiği’nin (Satureja cuneifolia), Akdeniz kıyıları, Marmara ve İç Orta Ege’de doğal yayılışı bulunuyor dense de, farklı kaynaklarda Kıyı orta ve Kuzey Ege’de de yetiştiği belirtiliyor. 300-2000 metreler arasında,
Yabanda bugün Zahter (Thymbra spicata) ve Dağ çayı (Sideritis sp.) toplamakla geçti. Zahter toplarken gönlüm rahat, geleneksel olarak Antakya’da zahterin taze tepe sürgünleri çiçek açmadan toplanır, ben de bu geleneği
