Bir rezene yumağının içine düşmüş kavlinin* tohumu. Kışı atlatmak için yeri güzelmiş; ıslak ve kuytu. Henüz rezene böylesine serpilmemişken, belli belirsiz güneşi görmüş de, patlamış. Uyanınca bir bakmış giderek uzaklaşıyor ışıklı dünya. Rezene suyu içtikçe şişiyor, almış başını gidiyor. İşi zormuş ama büyüyene dur denmeyeceğini bilirmiş. Kavramış kollarıyla rezenenin dallarını, onu küstürmeden, tutunmuş da tutunmuş, çekmiş de çekmiş kendini yukarı ve bir aralıktan güneşi görmüş. Gözleri kamaşmış gördüğünden. Bir ödül gibiymiş Güneş, bir dilek gibiymiş Dünya.
*Kavli (Vicia peregrina)
