Sabah kalkınca “tamam” diyorum. Bugün Küçük Çayır Düğmesi’ni anlatacağım. Adanalıların deyişiyle ‘yarayışlı’ bir ot. Hem besin bitkisi hem de şifalı. Sonra bahçeye çıkıyorum. O iş bu iş derken bir bakıyorum başka bir çiçek düşmüş aklıma, dönüp duruyor, batıp çıkıyor, el sallıyor, ses ediyor. Bugün biraz ot söktüm. Dikkatli bir biçimde yapıyorum ki saçtığım tohumlardan büyümüş olanları da sökmeyeyim. Böylece karşılaştık gevezeyle. İyi ki vakitlice gördüm seni Halep Nevruz Otu (Linaria chalepensis). Minik çiçekli, zarif gagalı, beyazcık.
Uzaktan bir Agaçkakan’ın sesi geliyor. Var gücüyle vuruyor gagasını ağacın gövdesine. Kurtçuklar lezzetli olmalı.
