Neredeyse içerisiyle dışarısının ısısının aynı olduğu, nefes alamadığım bir haftadan sonra sıcaklıklar normale döndü. Üzerimde yün ceketle oturmaya, yeni yeni kendime gelmeye başladım. “Çölün kımıldayan yaprağı” benzetmesini borçlu olduğum...
9 Mart Salı akşamı İZDOF’un (İzmir Doğa Fotoğrafçıları) düzenlediği bir söyleşimiz olacak. Fotoğraflar eşliğinde kıra göç; nedeni ve nasılı, yeni bir yaşamın hiç bitmeyecek inşası, yaşadığım coğrafya, bitkileri tanımak...
Ormanda yürürken bir bitki görüyorum, henüz çiçeklerini açmış. Onu tanıdığım bir yerinden tutmaya çalışıyorum, goncalarından. Daha önce gördüğüm bir bitkiyi anımsatıyor. Görüp tanıdığım bir aileyi hatta; turpgilleri. Düğüm çözülüyor...
Kıra yerleşme kararı, malınız, mülkünüz, birikimleriniz, becerilerinizi paraya tahvil edebileceğiniz yetenekleriniz yoksa hep zor bir karardır. Bu sonuncusu da en beteridir; para kazanmaktan utanmak. Beteridir dediğime bakmayın bunu söylerken...
