Biri “dağlarda çıkan sarı otlar” diye sormuş Google’a. O da bloga göndermiş. Hem bu arama cümlesini çok sevdim hem arayanın yolu Yazıyaban’a düştüğü için çok sevindim. Dağlarda çıkan sarı otları merak edenlerin yeri burası. Önümüze sararmış otlar düşsün, dileği dilime takılıyor. Daha eyi rehber bulunabilii mi heç? Bir otu tanımak istemek ama nereden başlayacağını bilememek. Aşılması gereken en yüksek eşik bu. Ben de böyle soruların peşine takıldım. Dağda yetişen bir otu merak ederek başladı her şey. Yanından geçtiğimiz bitkilere adıyla seslenebilmek, onları tanıyabilmenin, yaşamayı nasıl öğrendiklerini, dünyayı nasıl gönendirdiklerini, insanla nasıl ilişki kurduklarını, hayvanların gölgesinde ve ışığında ne aradığını bilmenin de anahtarı. Bitkilere doğru çekilmek, onları yamacımıza çekecek bir patikayı döşeme kudretine de sahip. Hâlâ gölgelerine sığınabiliyoruz. Şifalı, efsunlu, bilge bir gölgeye.
Bugün, geçen iki kış ve bahar boyunca yağmayan yağmur yağıyor, hediye gibi. Yazıyaban’da 3 sene önce bugün Defne hakkında düşünerek, araştırarak, ilk yazı olan Yabanın tohumları’nı yazmaya başlamıştım. 3 sene, uzaktan birbirine göz kırpmalara, yeni tanışmalara, tohum değiş tokuşuna, Ekofil Topluluk Destekli Yayıncılık‘ın çabaları ve desteğiyle yazıların kitaba dönüşmesine sebep oldu/olacak. Gelecek günler için dileğim tanışabildiğim bitkilerle ilgili hikayeler anlatmaya devam etmenin yanı sıra kimi henüz taslak olarak bir kenarda duran kimi birazcık da olsa somutlaşan fikirlere ruh üfleyebilmek; herkesin katılımcı olabileceği, bilgiler, yerel kullanımlar, deneyimler, duyguların paylaşıldığı bir yaban bitkileri kütüphanesi oluşturmak ve değer verdiğim içerikler üreten, eylemler içinde olan insanlarla -kabul ederlerse- söyleşi yapmak.
Okuduğunuz, yorumlarla çoğalttığınız, paylaştığınız için teşekkür ederim. Ne kadar zor bu tık nefes ülkede. İnsan ikliminin pek imkan vermediği meyillerden. Hayatın bitkilere yer vermeyen örgütlenişinden, otu, yabanı umursamamanın hayatın olağan akışından sayılmasından, hatta muteber görülmesinden. Her ne kadar ‘kendime notlar alıyorum, birileri de okumak istiyorsa ne güzel’ diyorsam da, seslenmeniz bir ipin ucunu bu tarafa doğru uzatıyor, sımsıkı tutuyorum.
Görsel: Çıplak bırakılmış bir Defne’ye saygı duruşu (Laurus nobilis).
