Diğnik (Lepidium draba). Akşam oldu, artık ışık her yere eşit şekilde düşüyor. Birini öne çıkarıp, diğerini geriye itmiyor. Her şey aynı yumuşaklıkta. Burası “Diğnikli yol”.
Güneş parlarken öyle mi ama, üzerini kaplayan beyaz çiçekler nasıl parlıyor, bakınca göz kamaştıracak kadar. Acı kavuk, tırman otu da diğniğin diğer adları. Turpgiller’den bir güzel. Erhan Tuzlacı’nın verdiği bilgilere göre körpe bitkinin toprak üstü kısımları Ankara’da çiğ olarak yeniyor. Tere’ye benzer bir tadı var. Salatalara da çok güzel yakışıyor. Yumuşak, çiğnedikçe acımsı, limonu, zeytinyağını çağıran bir tat. Ancak Pfaf’a göre yapraklar hidrojen siyanür içerdiği için az kullanılmalı.
Çok yıllık bir bitki. Kuruyup kayboluyor ama ertesi bahar yeniden canlanıyor. Bence iyi bir toprak örtücü de. Tohumlarını hayvanlara taşıtmak için garantili bir yol seçmiş, olgunlaşan tohumlar yapışkanlaşıyor. Belki toprağın uğrak olmayan bir yüzüne ekilir. Böylece üzerine beyaz bir örtü çekip demlenmesini seyre dalmaktan eksikli olunmaz.
