Ekinezya tohumları hala bitkinin başında. Ne ünlü rüzgarımız girdi bağrıma, ne ağaçları, kuru bitki saplarını salladı, ne tohumları saçtı. Zaman durmuş da tek hareket eden benmişim gibi geziniyorum bahçede. O vakit Ekinezya’nın sivri dikenimsi yaprakçıklarıyla koruma altına aldığı tohumlarını da atayım bohçaya.
Bunun için kuru çiçek başlarını bir taşla ezmek yeterli. Bakmayın tohumun çok nazlı olduğunu anlatanlara. İlkbaharda da sonbahar ekimlerinde de çimleniyor tohumlar. Yeter ki gökyüzünü görebilsinler. Taşınmayı sevmiyorlar. Eğer kalıcı yeri bahçe olacaksa direk oraya ekmek en iyisi. Kökleri bitkinin toprak üstü gövdesine göre çok derine gidiyor çünkü. Saksıda olacaksa saksının derin olması şart. Derin bir kabı Ekinezya için ayırmak şiir değil midir?
