bir kuş bahar başında ektiğim marulların tohumlarını yiyor. yaptığımız faaliyetler arasında- eşi olmayan bir biçimde- bir tek ekicilik dünyanın iyiliğiyle bu kadar ilgili görünüyor sadece kendimizinkinin değil kaplumbağanın, kuşun, kirpinin, domuzun, tilkinin, kelebeklerin, arıların ve daha nicesinin karnını bir kalemde doyurabiliyoruz. hatta mısırların gölgesine sığınan köpekleri düşünürsek, uzatırsak bu ipi olabildiğince ta ki bitki tohumlarını döküp çürüyene kadar, çürüdükten sonra.. neler girmez ki bu iyilik torbasına.
sonunda evimdeyim. gelir gelmez de bir misafir ağırladım. insan korkusundan böğürtlenlerin içine kaçan, belli ki kaçmak konusunda uzman olmayan. ama yürek yakmak konusunda bildiğin uzman. yürüdüğümüz yolu yol kılan. kimse gafil avlamasın seni. kimse varlığının gereğinden şüphe duymasın. sokakta, yolda, evde, bahçede her yerde yanındayım.
Katliam yasası teklifinin 5 maddesi geçti. Belediyelerin barınak kurma zorunluluğu, toplanan köpeklerin sahiplenilinceye kadar barınaklarda tutulması ve çeşitli sebeplerle köpeklere ötenazi uygulanabilmesi gibi maddeleri içeren yasa teklifi sevgimizden, adalet duygumuzdan, bağlarımızdan daha güçlü değil.
Herkes sokağında yaşayan hayvanları tanıyabilir; köpeğin fotoğrafı, özellikleri, bakanı, seveni, varsa sorumlu kişinin kaydı tutulabilir. Bunları şehir şehir, mahalle mahalle, köy köy tutup dijital bir platformda paylaşabilirsek takip de edebiliriz. Hayvanlar esnaf, sivil toplum kuruluşları, eğlence mekanları, şirketler o sokakta mekanı olan tüm işletmelerce sahiplenebilir, bunun yolları oluşturulabilir. Köpek sahiplenen mekanları kayırabilir, destekleyebiliriz. (Sahiplenme ve dijital kimliklendirme için son gün 31 Aralık 2025) Bu açılan yarayı kapatmaz belki ama çeşit çeşit merhem düşünürüz, hayal gücümüz işinde usta.
Herhangi bir zorla götürülme olduğunda hayvanı geri almak, mahalleye getirmek, belgelemek, birbirimizi haberdar etmek gibi mekanizmaları devreye sokabiliriz.
Sevdiklerimiz için nöbet tutmak lütuftur.
Çoktan yola dizilmiş olan kervandan haberler;
Dört Ayaklı Şehir: https://www.instagram.com/p/C91n-IIt01r/
https://www.instagram.com/p/C-CU2njoBTJ/
“Mahallelerimizdeki hayvanların katliam yasasıyla barınaklarına toplanmasına, yaşam haklarının ihlal edilmesine karşı bir araya geliyoruz. Her mahallede hayvan koruma grupları kurup usulsüz toplama, hayvana şiddet gibi olayların karşısında duruyoruz. Gördüğümüz toplamaları, hak ihlallerini video, fotoğrafla kayıt altına alarak birbirimizle paylaşıyoruz. Mahallemizdeki esnafla bir araya geliyor, onları da bu konuya ilişkin bilgilendiriyor, birlikte hayvanların yanında durmaya çağırıyoruz. “
Sokak köpeklerinin başıboş mudur? TDK sözlüğünde başıboş kelimesinin “bir şeye ve kimseye bağlı olmayan”, “bağlanmamış, serbest bırakılmış”, “yönetimsiz, baskısız, denetimsiz bir biçimde” , “kendi isteğine göre, hiçbir etki altında kalmadan” anlamlarında kullanıldığı belirtiliyor. Her ne kadar olumsuz anlamlar yüklenip bir tür avareliği imler hale gelse de aslında bir övgü sözcüğü olmaya aday.
Öte yandan sahip aramayan iki köpek gördüm daha hayatımda. Hep kedi görmüştüm, onlardır aslında başıboş olanlar ve boş kalsın isteyenler. Köpekleri görmeye başladığımda insanla olan bağlarının koparılamayacağını, bu bağın takdir edilmemesinin onların yok olması anlamına geleceğini anladım. Niye bize bu kadar yakınlardı? Neden evcilleştirmiştik onları? Anaları kimdi? Hangi yollardan geçerek buraya varmışlardı/varmıştık?, neden bugün en azından kimi köylerde ifade ettikleri anlam yıpransa da varlıkları önemliydi de şehirde giderek atık muamelesi görüyorlardı? Aramızdaki ilişki nerede zarar görmeye başlamıştı? Bizim için taşıdıkları anlam nasıl değişmişti?
Bir canlıyı görmek onunla bağ kurmakla ilgili. Hayatıma giren ilk köpek olmasa da bağ kurduğum ilk köpek Saluton’du. Ludwik Lejzer Zamenhof, 1887 yılında iletişim zorluklarının, öğrenilmesi kolay bir ortak dil ile aşılabileceğini düşünerek “Esperanto” dilini yaratmıştı. Bu fikri çok sevmiş, Esperanto dilinde “merhaba” anlamına gelen “saluton” adını vermiştik bir köpekle kurduğumuz ilk bağa. Saluton 1 sene yaşadı yaşamadı, araba çarpması sonucu beyin kanamasından öldü/öldürüldü. Bir sokak köpeği ortalama 2 sene yaşıyormuş. Uzun yaşayan bir kelebek kadar. Saluton 2 sene bile yaşamadı ama kapının önündeki tüm ıvır zıvırı taşıdı, çiğnedi, parçaladı, gömdü.
Görmek ağır bir şey ama gururla taşıyorum. Görmek kapısı. Bitkiler de aynı kapıdan girdi içeri. Bir dikeni görmek kolay sanılıyor.
Açılmasın diye önüne türlü çeşit ağırlığın yığıldığı kapılara bak. Ancak başıboş olan aşar bu yığını.
Diken: Keygana (Carlina lanata)
29 Ağustos 2024
Yaşadığımız kasabadaki (Bayramiç) köpeklerin fotoğraflarını çekerek afişler hazırladık ve bunları sokaklara, dükkanlara astık. İyi ki böyle bir işe kalkışmışız, ne çok hayvan seven, koruyan, kollayan olduğunu gördük. Haberleşmek, görüşmek için sözler aldık, sözler verdik.
Öldürmek ve hapsetmek dışında seçeneklerimiz olduğundan eminiz. Yaşatmak için yollar tasarlamak, bulmak için sorumluluk alıyoruz. Yerel yönetimlerle görüşmek, hayvanların haklarını gözeten politikalar geliştirilmesini sağlamak, afişler ve işletmelere üzerinde “Sokak hayvanı dostuyum” yazan stickerler hazırlamak, belediyelerin kısırlaştırma ve yerinde yaşatma çalışmalarına destek vermek bunlardan bazıları.
Bizim mini çalışmamızdan çıkan sonuç kimsenin köpeklerden rahatsız olmadığı, korkmadığı, onları fazlalık olarak görmediği oldu. Tam tersine birçok insan hukuksuz toplamalarla başa çıkabilmek için sokakta baktığı köpeklere tasma ve/veya çip takmış, takmayı düşünüyor. Davranışları belirleyen görebildiğimiz tek şey; iktidardan/devletten/fanatiklerden duyulan korku veya bir sebeple güçlü olduğu varsayılan taraftan yana durma telaşıydı. Oysa biliyoruz ki rüzgârın en iyi bildiği şey esmektir. Bu sırada hiç değişmez sandığımız şeyler aniden değişir.
Hayvan dostlarımızın elini bırakmayacağız.
Ana görsel: Güzel. Sokak gülüm, 10 yıllık yol arkadaşım. Hasta olduğu için keyifsiz görünüyor.
