Dağın inişinin bittiği çıkışının başladığı dar bir düzlükte yetişmişler. Kış ve bahar taşkınları için açılmış kuru dere yolunda. Taşkınların sürüklediği mili, orman çürüntüsünü seviyor olmalılar. Bütün bireyler ardarda aynı bölgede çıkmış, belki rüzgardan kaçıyorlardır. Belki seslerini birbirine duyurabilmek için çok uzaklaşmamışlardır. Tabanından başlayıp sap ucuna kadar devam eden, güneş ışığına göre rengi değişen mor-pembe tüylü yaprakları ve minik sarı-mavi çiçekleriyle selamlaşıyoruz her bahar. Yapraklarını ya az ya da hiç dökmüyorlar.
Türkiye’de 7’si endemik olan 13 tür Ajuga yetiştiği kaydedilmiş. Romatizma, gut, astım, diyabet, sıtma, ülser ve ishal tedavisinde kullanılıyorlar. Ajuga cins adının müshil etkisinden dolayı sürükleyip götürmek anlamına gelen abigo kelimesinden geldiği düşünülmekte. Doğu Akdeniz’e özgü bitkinin tıbbi olarak en çok kullanılan türleri Ajuga reptans ve Ajuga chamaepitys. Bu ise Ajuga orientalis.
Tohumdan bahçede de yetiştirdim. Tohum döküp soyunu devam ettirir sandım ama öyle olmadı. Çok yıllık, rizomlu bir bitki olmasına rağmen bir daha görünmedi. (Haziran 2022)
