dalma

Bahçe zamanı. Saçılan, ekilen tohumlardan kimler görünecek. Belime kadar yükselen otların arasından seçmeye çalışıyorum. Önceki senenin tohumlarını görmek kolay. 2 haftadır çiçeği başında kokar sedef otunun. 0-300 rakımda yetiştiği bilgisi verilmiş ama iki kez kar görmesine ve 900 rakımda olmasına rağmen keyifle yaşıyor. Daha parmak kadarken kırlangıçkuyruk kelebeği üzerine yumurtalarını bıraktı. Yumurtalarından çıkıp yapraklarını yemeye koyuldu tırtıllar. Mutluluğun bir formülü varsa; insanın tohumdan ektiği bir çalının, ağacın çiçeğine, kelebeğine, arısına kuşuna bakması olmalı. Ellerine şans verince. Hatırlayınca ellerin; eşelenmeyi, oynamayı, gömmeyi, beklemeyi. Çiçek illa çiçeğe benzemek zorunda da değil, örneğin bir defnenin bakır rengi, taze yaprakları da çiçektir. Yani aslında her yanına varışın, bakışın, dokunuşun adıdır; çiçek.

Erguvan da çiçekte. 5 yaşında o da. Erguvanı kendi dağından sürmüşlerdi. Aradın, taradın, şifa niyetine bir taneciğine rastlayamadın. Şehirdeki parklardan aşırdın tohumunu, buyurdu.

Önceki sene bir saksıya serptiğin ibikli adaçayı tohumları, çiçek açmış, tohum vermişti yeniden. Tohumla başlayıp tohumla biten bir macera; tanıdık hikaye. Sonra o toprağı incir ağacının dibine döktün. İlk sene açmayı ertelemiş her tohum patladı. Onlar yaşamayı, beklemeyi, ummayı senden daha iyi biliyor, huuuu. Üstelik bu defa geçen sene büyütemediği mor tepe yaprakçıklarını gösterecek gibi.

Patlangaç çalısı, kokar sedef otuyla aynı zamanda ekildi. 2 yaşındalar ikisi de. Başları cüsselerine fazla çiçekle dolu. Hepi topu 2 senede çiçek açtılar. Şipşak çiçek.

Kuşlar mı karıncalar mı hardalın tohumunu taşıyan? Sen değilsin.

İşte bu da armut sandığın ayva. Hem de çiçeğini görmene rağmen armut sandıgın. Bir düşe daldığın. Dalma, ayva gül gül kokuyor.

Yukarıya kaydır